Βιρτζίνια Όβερτον

Με το σκραπ χάλυβα που βρέθηκε στο εργαστήριο Σωκράτης, αυτό το έργο εκφράζει τον τίτλο του, τονίζοντας τη λεπτή αισθητική διαφορά μεταξύ του συνήθως χρησιμοποιούμενου τετράγωνου και κυκλικού σωλήνα.  Θυμίζοντας τις παραδόσεις της μοντερνιστικής γλυπτικής, παραπέμπει σε μια αφηρημένη φιγούρα.

Εδώ η Overton αναπλάθει το κρεβάτι του φορτηγού της ως υδάτινο οικόπεδο για μια λωρίδα λωτού.  Επειδή το φυτό κλείνει τα πέταλά του κάθε βράδυ βυθίζοντας στο νερό και αναδύεται ξανά κάθε μέρα, θεωρείται σύμβολο της αναγέννησης και ιερό σε πολλές παραδόσεις. Ο συνδυασμός αυτού του λουλουδιού και ενός φορτηγού που έχει χρησιμοποιήσει σε προηγούμενα έργα τέχνης παραπέμπει στην εξέλιξη του Πάρκου από χωματερή σε χώρο πρασίνου. 

Αυτό το κομμάτι είναι μέρος μιας σειράς θεσμικών σημάτων που έχει κάνει ο Overton για ατομικές εκθέσεις όλα αυτά τα χρόνια. Αν και φαινομενικά είναι μια συνηθισμένη συσκευή εύρεσης δρόμου, η χρήση της πινακίδας του συντομογραφικού ονόματος του Πάρκου και η ασυνήθιστη τοποθεσία του ανοίγουν παιχνιδιάρικα ερμηνείες. Κρεμασμένο ψηλά πάνω από τον υπαίθριο χώρο στούντιο του Park, σηματοδοτεί τον χώρο ως χώρο δημιουργικής παραγωγής και υποδηλώνει τα υψηλά ιδανικά του συνονόματος του Έλληνα φιλόσοφου.

Η εικόνα σε αυτή την διαφημιστική πινακίδα εισάγει την έννοια της επαναχρησιμοποίησης, που αποτελεί κεντρική λογική και μέθοδο της έκθεσης, και παραπέμπει σε μια ξεχασμένη ιστορία. Το μπουκάλι γράφει «Ο ομοσπονδιακός νόμος απαγορεύει την πώληση ή την επαναχρησιμοποίηση αυτού του μπουκαλιού», μια προειδοποίηση που απαιτείται σε όλα τα μπουκάλια αλκοολούχων ποτών των ΗΠΑ που διανεμήθηκαν μεταξύ 1935 και 1964, για να περιοριστεί η παρανομία μετά την κατάργηση της Απαγόρευσης.

Ο Overton προσαρτά αυτή τη δοκό σε έναν από τους χαλύβδινους στύλους που κρατούν ψηλά την οροφή πάνω από τον υπαίθριο χώρο του στούντιο καλλιτεχνών του Socrates.  Η δοκός ανοίγει μέσα από μια υπάρχουσα οπή στην οροφή της κατασκευής.  Κατασκευασμένο από ένα μόνο κομμάτι ξύλου, ο κατακόρυφος προσανατολισμός της δοκού τονίζει τον χαρακτήρα της που μοιάζει με δέντρο.

Αυτό το γλυπτό αποτελείται από μια ατσάλινη γέφυρα από τον Σωκράτη και μια σωζόμενη δοκό πεύκου. Η γέφυρα έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την παραγωγή αμέτρητων έργων τέχνης στο στούντιο του πάρκου όλα αυτά τα χρόνια. Η δοκός ανοίγει τρύπες, αποδεικνύοντας το σύστημα στερέωσης και άρθρωσης που κάποτε στερεώνει το κομμάτι σε μια μεγαλύτερη αρχιτεκτονική δομή. Ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα υλικά έχουν ενωθεί για να γίνει το γλυπτό τους επιτρέπει να ερμηνεύονται εκ νέου και να αποκαλύπτουν την αρχική τους πρόθεση.

Συνδυάζοντας υλικά με διαφορετικές πηγές και συνειρμούς —οργανικά, συνθετικά και μηχανικά— η Overton δημιουργεί ένα σύνολο που μοιάζει με διάγραμμα με φακό που πιάνει φως.

Από τον βραχίονα ρυμούλκησης αυτού του φορτηγού, ο Overton κρεμά μια χαλύβδινη δεξαμενή, δημιουργώντας ένα κινητό γλυπτό σε ένα κινητό όχημα. Ολόκληρη η επιφάνεια του φορτηγού, συμπεριλαμβανομένων των παραθύρων, των καθρεπτών και των φώτων, και η φθαρμένη βιομηχανική δεξαμενή καλύπτεται με μια κουβέρτα από βαθύ μπλε χρώμα αυτοκινήτου, έτσι ώστε όλα τα στοιχεία του έργου να ενώνονται σε μια μοναδική ένωση.

Αυτή η κατασκευή σε σχήμα πολύτιμου λίθου, που αποτελείται από αναδρομικά τοποθετημένα αρχιτεκτονικά συστήματα ζευκτών και γωνιακό σίδερο, συνδυάζει δύο τύπους ζευκτών. Ο Overton δημιουργεί την εμβληματική φόρμα ζευκτών ενώνοντας δύο μέλη ζευκτών Warren. Αυτά τα συγχωνευμένα ζευκτά δακτυλιώνουν ένα κεντρικό κενό εντός της κρυσταλλικής δομής, δημιουργώντας ένα μυώδες πολύγωνο από χαλύβδινες δοκούς και πορώδεις όψεις που προεξέχουν πάνω από το έδαφος.

Αυτό το ορθογώνιο ράφι με ζευκτά υποστηρίζει ένα σωρό κομμένους σωλήνες σε διάφορες διαμέτρους και μέταλλα που συγκεντρώθηκαν από το στούντιο του καλλιτέχνη και τα καταστήματα υλικών του Park. Το κομμάτι προσκαλεί τους επισκέπτες του πάρκου να κοιτάξουν μέσα από τους σωλήνες ως έτοιμα σκόπευτρα, το καθένα με μια ξεχωριστή ματιά στη θέα του πάρκου, τον ποταμό East River και τον ορίζοντα της πόλης του Μανχάταν.