Σύλβια Μπενίτεθ

Τα αρχαία κινέζικα χρήματα είναι κυκλικά με τετράγωνο εσωτερικό. Για να το ξοδέψει κάποιος θα έσπαζε ένα κομμάτι του νομίσματος και θα χρησιμοποιούσε αυτό το κομμάτι, λίγο-λίγο, για να αγοράσει τα αγαθά του.

Το γλυπτό μου είναι φτιαγμένο σε σχήμα αρχαίου κινεζικού χρήματος. Είναι φτιαγμένο από πολλά κομμάτια, σαν να είχαν ήδη ξοδευτεί τα χρήματα και μετά να ξανασυναρμολογηθούν μανιωδώς. Το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε σε αυτό το γλυπτό μάζεψε από τους δρόμους ένας άστεγος, ο Johny, τον οποίο πλήρωσα ένα δολάριο για κάθε καλό κομμάτι. Το εσωτερικό τετράγωνο κοίλο χτίστηκε γύρω από ένα χαρτόκουτο. Αστείο, αν και το χάρτινο κουτί είναι το βασικό έμβλημα της στέγασης αστέγων, δεν υπήρχε καμία υπονοούμενη σχέση. Ή ήταν εκεί;

Αυτό το έργο θα μπορούσε να είναι ένα σχόλιο για το διαχρονικό πρόσθετο, Waste not Want not, βασική μορφή αστικής ανακύκλωσης, δημιουργική έμπνευση, κοινωνική συνείδηση ​​ή απλώς μια δοκιμή ενός νέου μέσου και κατασκευαστικής προσέγγισης. Ωστόσο, για μένα, αντιπροσωπεύει τις σκέψεις που πυροδότησαν τις σκέψεις που προέκυψαν ενώ το έκανα. Κοιτάζω το έργο και θυμάμαι πού ήμουν, ποιος ήμουν και τι σκεφτόμουν.