Riccardo Biondi

Είναι πρόσωπα, προσωποποιήσεις, εσωτερικοί «Δαίμονες» του ανθρώπου (1), άμεσοι απόγονοι προσωποποιημένων θεών, μονόλιθων, ντολμέν, μονομπλόκ — αφηρημένοι και ανιμιστικοί ταυτόχρονα. εξωτερικά σημάδια σύγχρονα με ένα εσωτερικό ασυνείδητο εκατομμυρίων ετών. Αναπαραστάσεις τριών από τα πολλά σύμβολα, των εσωτερικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου: το πρώτο της ικανότητας αφαίρεσης, υπέρβασης. Ο μεσαίος (απόγονος του Παν, του διαβόλου) του παραλογισμού, του ήλιου και του απροσδόκητου πανικού. το τρίτο της αναζήτησης του ανθρώπου για συνοχή, οι «δικαιολογήσεις» του, οι εκλογικεύσεις: είναι ένας στρατιώτης της θρησκείας, ένας «επίσκοπος», που χτυπήθηκε, ωστόσο, από ένα kaceratuib wgucg καταδικάζει αυτή τη συνοχή. Είναι επίσης το θέμα της διαίρεσης, ως η θετική ένταση της τάσης προς την ενότητα (2), και ως η γνώση της αδυναμίας απόκτησης μιας τέτοιας μονοθεϊστικής συνοχής και ενότητας (3.)

(1) Με την ελληνική έννοια, μια οντότητα που απροσδόκητα σε κυριεύει και καθοδηγεί τις πράξεις σου πέρα ​​από την κατανόηση και τη θέλησή σου.
(2) Επίσης του εσωτερικού με το εξωτερικό.
(3) Είναι οι μονοτεϊστικές θρησκείες που τείνουν προς αυτή τη συνοχή, που συνθλίβουν όλες τις όψεις, τους «δαίμονες», στον εαυτό τους,… είναι οι πολιτικοθεϊστικές θρησκείες που άφησαν και αφήνουν χώρο σε όλες τις όψεις του ανθρώπου.