Jeffrey Gibson

Over ons

Jeffrey Gibsons 'Because Once You Enter My House It Becomes Our House' dient als een eerbetoon aan de vindingrijkheid van inheemse Noord-Amerikaanse volkeren en culturen, aan de precolumbiaanse Mississippiaanse architectuur en aan de queer-esthetiek van het kamp. Gibson ontwierp de meerlaagse structuur om te verwijzen naar de aarden architectuur van de oude metropool Cahokia, de grootste stad van de Noord-Amerikaanse inheemse Mississippian-bevolking op zijn hoogtepunt in de dertiende eeuw. De aardheuvel van de pre-Columbiaanse ziggurat is vertegenwoordigd in Gibson's meerlagige monument met een triplexstructuur versierd met een levendig oppervlak van met tarwe geplakte posters. De posters integreren geometrische ontwerpen geïnspireerd op de Serpent Mound in Ohio, een ander monument van de Mississippi-vallei, naast teksten die fungeren als activistische slogans. Gibson cureerde ook een reeks optredens onder leiding van inheemsen om de structuur in de loop van de 'MONUMENTEN NU' tentoonstelling.

Programming

Gibson nodigde drie inheemse creatievelingen uit - Laura Ortman, Emily Johnson en Raaf Chacon – om 'Because Once You Enter My House It Becomes Our House' te activeren, met een reeks voorstellingen die zijn uitgebracht als onderdeel van een virtuele screening serie in de loop van de 'MONUMENTEN NU' tentoonstelling.

In gesprek: kunstenaar Jeffrey Gibson & Socrates Curator Jess Wilcox–>

Inheemse verwantschap Collectieve Landerkenning–>

Laura Ortman Performance Documentaire Première–>

Emily Johnson Performance Documentaire Première–>

In gesprek: Jeffrey Gibson, Laura Ortman, Emily Johnson en Raven Chacon–>

Media

The New Yorker

Jeffrey Gibson en zijn project in het Park werden gefotografeerd door Steven M Contreras voor het nummer van 27 juli van: The New Yorker magazine. Zie afbeelding–>

Kunstzinnig tijdschrift

Karen Rosenberg interviewde Jeffrey Gibson voor Artful Magazine. Gepubliceerd op 6 juli 2020.

[Uittreksel]

Karen Rosenberg: De vraag wat te doen met sommige van onze monumenten is momenteel veel in het nieuws. Maar dit is ook een probleem dat al een tijdje bij ons speelt, en shows zoals die van Socrates vergen veel planning. Hoe en wanneer ben je op je monument gekomen en hoe is het geëvolueerd?

Jeffrey Gibson: Ongeveer een jaar geleden nodigde de curator van de show, Jess Wilcox, me uit om het project te doen. Tegen de tijd dat er een nationale beweging was om monumenten te slopen, waren we al ver in de bevestigde plannen voor mijn stuk. Het zat al een tijdje in mijn hoofd om te werken met de architectuur van een Mississippeaanse cultuurheuvel. Het idee om de structuur op de een of andere manier te activeren met optredens was er ook in het begin.

KR: Wat waren enkele van uw formele en historische inspiratiebronnen? Je hebt verwezen naar de aardheuvels van de oude stad Cahokia, in wat nu Illinois is, en de precolumbiaanse ziggurat.

JG: Toen ik begin twintig was, werkte ik op de afdeling antropologie van het Field Museum, terwijl ik naar het Art Institute of Chicago ging. Ik heb daar veel geleerd over stammen en culturen buiten de mijne. Maar toen ik de grondwerken van de Mississippean-cultuur tegenkwam, was ik geschokt dat ik me er niet van bewust was. Mijn stam, de Mississippi Choctaw, is een van de stammen die voortkwamen uit de Mississippean-cultuur. De populaire geschiedenis erkent de Mississippean-cultuur niet eens - het brengt het idee naar voren dat er geen volledig gerealiseerd pre-contact met de beschaving was, terwijl de culturele vondsten van Mississippe in feite het bewijs zijn dat er een was. Er is bewijs van de overheid, van de burgerlijke cultuur. Dus toen ik werd gevraagd om dit project te doen, was het eerste dat in me opkwam die heuvelstructuur.

Lees het volledige artikel in Kunstzinnig tijdschrift–>

Ondersteuning

'MONUMENTEN NU'

DEEL I: Jeffrey Gibson, Paul Ramírez Jonas, Xaviera Simmons
DEEL II: 'Bellen en reageren'
DEEL III: 'De volgende generatie'
+ Het Broadway-aanplakbord & “Laten we praten"