Maria Mattingly
Over de kunstenaar
Mary Mattingly (1978) is een interdisciplinaire kunstenaar die veel geeft om water en gelooft in de kracht van openbare kunst. Ze richtte Swale op, een eetbaar landschap op een openbaar schip in New York City. Recente openbare kunstprojecten zijn Limnal Lacrimosa in Glacier National Park, Public Water met +More Art in New York, Vanishing Point met Metal Southend en Focal Point Gallery in het VK. Mattingly heeft beeldhouwkunst en fotografie tentoongesteld op de biënnales van Cuenca, Istanbul en Havana, evenals instellingen zoals Storm King, het International Center of Photography, het Seoul Art Center, het Brooklyn Museum en het Palais de Tokyo. Ze heeft subsidies en stichtingen ontvangen, zoals de James L. Knight Foundation, de Harpo Foundation, de Jerome Foundation en de Art Matters Foundation. Haar werk is ook te zien geweest in publicaties als Aperture Magazine, Art in America, Sculpture Magazine, The New York Times, Le Monde Magazine en op Art21. Het is opgenomen in boeken zoals de serie Whitechapel/MIT Press Documents of Contemporary Art getiteld "Nature", en Henry Sayre's "A World of Art", 8e editie, uitgegeven door Pearson Education Inc. In 2022 verscheen een monografie van haar werk getiteld "What Happens After" werd gepubliceerd door het Anchorage Museum en Hirmer.
Afbeelding: met dank aan de kunstenaar
Kunstwerken
Afbeeldingen: Scott Lynch, Alexa Hoyer
Als reactie op Mattingly's zorgen over de impact van klimaatverandering op menselijke habitats, begon ze met het bouwen van een reeks mobiele, zelfvoorzienende levende systemen, bekend als Flock Huizen. Ontworpen om aan te passen aan verschillende omgevingen, inclusief stedelijke en landelijke gebieden, kunnen deze structuren verschillende doeleinden dienen, zoals woonruimten, gemeenschappelijke verzamelruimtes of landbouwterreinen.
Bij Socrates is het gebruik hiervan Flock Huis in Eb van een springtij zal mee evolueren met de behoeften van de tentoonstelling, beginnend als een groeiende ruimte en evoluerend naar een woning. Bezoekers worden uitgenodigd om deze ruimte te gebruiken voor beschutting, contemplatie en creativiteit. In de tuin rondom deze koepel groeit een scala aan planten die later in de zomer zullen worden gebruikt om op natuurlijke wijze foto's te ontwikkelen. Voor meer informatie over door de gemeenschap en door kunstenaars geleide workshops op de Flock Huis, bezoek dan onze website.
audiogidsen
Mary Mattingly bespreekt Flock Huis in de tentoonstelling Eb van een springtij.
Transcriptie
Maria Mattingly: Flock Huis is een project waarmee ik in 2012 ben begonnen, kleine bollen of habitats die aansluiten op bestaande infrastructuur. Vaak gebruikmakend van overtollig materiaal uit de omliggende gebouwen. Ze hadden verplaatsbare tuinen, zonnepanelen en alles om een klein modulair systeem bewoonbaar te maken. Ik stel me voor dat ze steeds relevanter zouden worden met de verplaatsing als gevolg van weersomstandigheden, woestijnvorming en stijgende zeespiegel naarmate steden informeler zouden gaan werken. Het delen van hulpbronnen zoals energiesystemen en wateropvangsystemen. Terwijl ik opgroeide aan de oostkust, heb ik door het hele land en daarbuiten gewoond. En deze rondtrekkende Flock Huizen structuren voelden vooral relevant voor mij, omdat ik vaak mijn bezittingen - die soms zo'n gewicht zijn - meesleepte naar een andere tijdelijke woning, voor werk of voor een residentie, en altijd terugkeerde naar huis in New York.
De kudde huis voelde weer als thuis nadat ik was verhuisd van het overstromende appartement en op zoek was naar een nieuw huis in een stad met stijgende huurprijzen en een tekort aan beschikbare woningen. Deze zomer bewoon ik de kudde huis op verschillende tijdstippen, en gebruik het als een studio. Gedeeltelijk werk ik aan een fotoproject, waarbij ik experimenteer met een verftuin en een fototuin voor hulp bij het ontwikkelen van zwart-witafdrukken. Kom alsjeblieft later in de zomer naar mij toe voor fotoworkshops.
Afbeeldingen: Scott Lynch, Alexa Hoyer
Dit monumentale sculpturale ecosysteem beslaat 65 meter en herbergt families van zouttolerante planten naast een stromende waterklok ingebed in het midden. Een oud tijdmeetapparaat, de Water klokken De hartslag wordt vastgehouden door water uit het nabijgelegen estuarium dat door buizen in vaten stroomt, wat een levensondersteunend systeem oproept. Het beeldhouwwerk weerspiegelt de skyline van Manhattan en benadrukt onze menselijke impact op de nabijgelegen oeverzone - een cruciaal ontmoetingspunt tussen land en water.
Materialen die vaak worden gebruikt in de industriële landbouw - IBC-bakken, vaten van 55 gallon en voorraadtanks - zijn omgevormd tot generatieve ruimtes voor levende organismen, wat het potentieel aantoont van alledaagse voorwerpen om nieuwe manieren van denken over duurzaamheid en zelfvoorziening te inspireren. De toevoeging van deuren en een bedframe verwijst naar een flatgebouw, wat aansluit bij Mattingly's persoonlijke ervaring met overstromingen in haar eigen appartement. Deze directe ontmoeting gaf de kunstenaar een dieper inzicht in onze onderling verbonden relatie met watercycli.
audiogidsen
Mary Mattingly bespreekt haar tentoonstelling Eb van een springtij en Water klok
Transcriptie
Maria Mattingly: Eb van een springtij vraagt het water om zijn eigen tijd uit te leggen. Het vertelt de tijd door de fietsende stroming en beweging van water, door de grote Water klok. Hoe het zich verzamelt in de omliggende sedimentaire formaties en hoe het reageert op de getijdenverschuiving van de East River. Kijken en luisteren naar deze waterstromen kan gezien worden als een symbolische aanwezigheid van de getijden.
Eb van een springtij gaat over mijn laatste appartementseenheid, het bevond zich op het laagste niveau en zou overstromen als het vloed werd met stortregens. Ik begon de getijden te volgen. Nadat het een paar keer was gebeurd, kon ik naar de bovenste verdieping verhuizen. Wat ik ook snel leerde lekte deze keer van het dak, toen het regende. De vorm van de sculptuur is gebaseerd op een droom die ik had, een gebouw gebouwd met een steigerframe met trappen en niveaus om het waterelement samen te stellen, als een gedeconstrueerd flatgebouw dat water opvangt in zijn spleten (met deuren naar nergens en ladders naar nergens – in voortdurende reparatie. Als je het van bovenaf zou bekijken, repliceert de vorm de getijdenkaart van de East River. In de droom was de kano daar, maar ik kon hem niet gebruiken omdat hij poreus was, vol gaten zat en ook aan het zinken was.
Mijn werk gaat over thuis, voedsel, water en zorg, vooral door het beheer van ecosystemen. Hier wilde ik dat de sculptuur zou laten zien wat er zou kunnen groeien als steeds meer land wordt overspoeld met binnendringen van zout water. Terwijl de East River zich uitbreidt en stormscenario's veranderen in een stad met meer stormgebeurtenissen. Al deze planten zijn zouttolerant en sommige gedijen goed in zout water, ze zijn allemaal eetbaar of hebben geneeskrachtige eigenschappen. Zoals de ecosystemen die ik dagelijks bewoon, het installeren en onderhouden van de Water klok elementen in Eb van een springtij gaat over balans. Hoewel het werkt als een machine, is het ook organisch. Het moet met geduld en toewijding worden verzorgd. Ik geloof dat wanneer een door mensen gemaakt ecosysteem klein genoeg is om te begrijpen, het meer mogelijkheden voor zorg biedt. Het is mogelijk om te zien hoe en waarom iets niet werkt, en er vervolgens mee te werken om een balans te vinden.
Veel mensen uit Socrates namen direct deel aan de verzorging ervan, evenals mensen die langskomen en foerageren van de zouttolerante planten. Ik hoop dat het beeld mensen uitnodigt om na te denken over deze wateren en de snelheid van ecologische verandering en over het belang van oude menselijke tradities die de relatie met water bewaken. Ik wil dat we deze wateren dragen als het land dat ik bewoon, terwijl ze door ons lichaam bewegen en door de lucht, de atmosfeer en terug naar de aquaphors, de rivieren, enzovoort fietsen.